Bij een beeld van Klaas op ’t Land
DRIEËRLEI
Zij waren altijd onderweg. Het wachten
op een vol perron was niet het echte
rusten, maar onderdeel van de beweging.
Nu zijn ze stilgezet. Het beeld is opgenomen,
verwerkt, vertaald door handen die beseften
dat de moeder met het kind, de reiziger
die in een rugzak avontuur hoopt mee te nemen
en de forens die het allemaal al eerder zag,
uit hetzelfde hout gesneden zijn. Ik had
hen kunnen zijn. Zij waren altijd onderweg
tot hij hun reisdoel zag en ingegrepen heeft.