EEN MOEILIJK PASTORAAL BEZOEK
“Als eerst die kerst maar weer voorbij is”
zei ze strijdbaar,
en ik hoorde bitterheid.
“Ik heb zo’ n gruwelijke afkeer van die tijd!
Wat zal ik blij zijn als straks
alles weer gewoon is in het nieuwe jaar.
Dat er geen mens meer op z’n tenen loopt
ter wille van de vrede.
Geen sentimentaliteit meer over Onze-Lieve-Heer,
want zeg nou zelf:
die laat ons toch mooi barsten hier beneden.
Ach dominee, ik weet wel, ’t is uw werk,
maar ik geloof al jaren niet meer
in de sprookjes van de kerk.
Door schande en scha ben ik zover gekomen
dat ik denk: je kunt maar beter nergens meer van dromen,
dan valt het zelfs nog mee soms in het leven.
Maar niet met kerst, met kerst valt alles altijd tegen.”
Ik zweeg. En heb nadien nog lang gezwegen.