Molen te Formerum (Henk van ter Meij)

MOLEN TE FORMERUM

ik ken ze
de generaties boeren van dit land
de eeltige verhalen
van hun aangespoelde levens
onder de grote lucht
tussen de zandkorrels en zoute stormen

zij verdwenen
ik mocht blijven
in ruste, maar niet vergeten

ik mag me gelukkig prijzen
er zijn er die langzaam wegteerden
stoppels op een verwaarloosde akker
die in het stilstaan gingen malen
en als oud vuil roemloos zijn geruimd

ik mag niet klagen
maar toch zou ik mij nog eenmaal
willen overgeven
aan een straffe zilte wind
vanuit het noordwesten
vol in het gezicht
nog eenmaal het bonken voelen
het dreunen, kraken en stampen binnenin

nog eenmaal
tot bestemming komen

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *