AULA
We zien elkaar – met grote stappen
door de tijd – steeds zoveel jaren ouder,
vermagerd of juist uitgedijd.
Er is het nodige gebeurd, te veel om roerend
in de koffie diep op in te gaan. We houden het
bij niet meer werken en toch druk.
En niemand weet waar we elkaar
weer zullen zien en niet wanneer en niet
van wie we dan weer afscheid moeten nemen.
Beeld stapelt zich op beeld: het laatste
wat we van de ander zien blijft hangen
als een still in de uiterste seconde.