EERBETOON
Uit een land, een wereld bij mij vandaan,
vliegt hij binnen in mijn bestaan,
de wonderlijke vogel Grutto.
Hij komt zich melden wijd en zijd
met zijn roep, zijn eenvoudige majesteit,
en geeft de polder gratie.
Hoe wist hij waar hij aan begon,
een tocht voorbij de horizon,
de groentijd van een grondgebied.
Te meer grijpt mij zijn afscheid aan,
Hij weet het, hij weet hoe te gaan,
Hoe hemelsbreed – ik weet het niet.