Maria Magdalena
bij Marcus 16: 1-8 / Stille zaterdag/Paasnacht
Vroeg in de morgen komt zij
verscheurd van verdriet bij het graf
van haar laatste houvast,
die daar werd geborgen, – ze ziet nog
de wonden in handen en voeten
en in zijn zijde -, om hem eer te bewijzen
met tranen en geurige olie,
maar de plaats waar hij, in doeken
gewikkeld neer was gelegd, is leeg.
Er is niets te ontraadselen aan
deze feiten, hoe onaannemelijk ook.
De liefde gelooft niet maar geeft zich
schoorvoetend over. En hoopt.