VISITATIE WITTE VROUWEN
Witte vrouwen, vroom van zinnen,
met hun kindjes diep van binnen,
die op knieën en op voeten
elkaar glanzende begroeten.
Oude vrouw Elisabeth,
met uw zoontje van gebed,
springertje in moeders schoot,
kleine doper, tochtgenoot.
Meisje maagd Maria dat
zingen gaat: Magnificat!,
voor de Geest die groeide tot
foetus van de grote God.
Witte vrouwen, droom van binnen,
die zich op het kind bezinnen,
en nu met verstilde voeten
vol verwachting elkaar groeten.
Vrede ligt op hun gezicht,
vrede van een hemels licht.
Hans Werkman, 21 december 2016
Bij: Luca della Robbia (1400-1482),
Visitatie, in de kerk San Giovanni Fuoricivitas, Pistoia, Italië
DE ENGEL KWAM MARIA GROETEN
De engel kwam Maria groeten
met hoogste lof voor haar alleen.
Zij volgde nederig Gods route
die wel onmogelijk scheen.
Toen herders hun verhaal vertelden
van licht en lofzang in de nacht,
heeft zij het glorie in excelsis
verwonderd overdacht.
Zij dacht aan Simeons voorspelling,
het zwaard dat door haar ziel zou gaan.
Wie voelde pijn als zij, de kwelling
bij Jezus’ kruis te staan?
Wij willen wel als Jezus’ vrienden
gehoorzaam luisteren naar zijn stem,
maar kunnen vaak de rust niet vinden
om stil te zijn bij Hem.
Haar hart heeft het geheim gelezen
tussen de regels van de taal,
bewaarde het in diepste wezen:
Gods heilige verhaal.
Maria’s liefdevolle aandacht
geldt U, Heer, die ons hebt bevrijd.
Wie met U samen verder gaan mag,
ziet uw barmhartigheid.
t. Ria Borkent
m. Peter Sneep petersneep@ziggo.nl
Op 7 mei 2014 bekroond met prijs van Roomskatholieke zender Radio Maria
AFZENDER
Hij spreekt in de stilte na een storm,
zendt een profeet,
doet een braambos branden,
ontsteekt een offerplaats.
Hij stuurt een vrouw een engel,
wijzen een ster,
herders een engelenkoor,
een timmerman drie dromen.
Ook in een kind dat wordt geboren
is hij het die zich laat horen.
Fiet van Beek
STOM VERWONDERD
(Bij Lucas 1:1-23)
De oude man, hij deed getrouw zijn ding,
dat had hij al zijn levensdagen zo gedaan.
Hij had een degelijke, vaste baan
in de religie, en dat gaf zijn leven zin.
Maar als hij ’s avonds in de kamer zat,
de stilten almaar langer gingen duren,
Elisabeth ging buurten bij de buren,
en hij alleen met zijn gedachten was,
dan vloog de bitterheid hem aan,
de desillusie van een lang vervlogen droom.
Zolang had hij gebeden om een zoon
met wie hij samen de gewezen weg kon gaan.
Maar alle jaren was een antwoord uitgebleven
en bleven vurige gebeden onverhoord.
Tot hij vandaag bij het bidden werd gestoord
en een gevleugeld woord kwam binnenzweven:
‘’Zacharjas, je zult stomgeslagen staan
bij het bericht, dat ik je nu mag geven:
De dode moederschoot zal leven,
Gods scheppingskracht door lijf en leden gaan.
Je zult je zoon op handen mogen dragen,
een kind van jullie en een kind van God.
En om je te beletten, veel te veel te vragen
gaat heel de draagtijd lang je mond op slot.
Pas als je straks met tranen in je ogen
en stomverwonderd bij de wieg zult staan,
geef ik je stem terug, opdat jij spreken moge
met vaste stem: Johannes is zijn naam.”
Henk Fonteyn
JULEDAG 1900
bij een schilderij van Michael Ancher, 1903
Er zweeft een regel vrouwen boven het damast.
Ze kijken je niet aan en lezen niet het boek
dat voor Marie, de vrouw die links zit, open ligt.
Het zal de Bijbel zijn – ’t is Kerst – opgeslagen
bij een psalm, of bij een profetie waar zij van
opkijken nu zij ontembaar voor zich zien wat wordt
verteld van zee, die zowel doodt als leven geeft.
De vrouwen laten zich lezen van links naar rechts.
Er wordt verloren in de wereld en geboren,
gevonden, zien ze, en verjaagd, verhoord, verwoord,
gezongen en vermoord, verwacht, bemind, bewaard.
Zij dragen zwart van links naar rechts, maar Helga niet.
Haar goud, na Ana’s handen, is een golf die kalm
komt aangerold en straks bruisend opstaat, opstraalt
als Sterre van de Zee. Maar die ook grijs kan worden
voor haar tijd, als zij zich voegt in het geregeld zwart.
Len Borgdorff
Dit grote schilderij hangt in Skagen (Denemarken), dicht bij de plaats waar Michael Ancher het ooit vervaardigde. Van links naar rechts zie je de zussen Marie, Hulde en hun moeder Ana Hedvig Brondum. Daarnaast Helga en Anna Ancher, kleindochter en dochter van Ana Hedvig en dochter en echtgenote van de schilder.
Anna en Michael vormden de spil van de Skagense schilderskolonie. De oude Ana Hedvig komt op veel schilderijen voor.
REFLECTIE
De boom, een groene kandelaar,
verlicht de winter met zijn kleuren
die jaarlijks aan zijn stam gebeuren.
En opgetuigd en opgetogen
met gouden ballen en rood lint
herinnert hij me aan het kleine kind
dat lichtjes aan de takken hing,
al neuriënd van gloria en alzo hoge.
De klank van licht is nooit gestorven,
licht wil van tijd tot tijd gedragen worden.
Ria Borkent
KLEINE WERELD
Het kan niet anders of je moet
onder het kruis doorgaan, wanneer
je hier over de drempel stapt.
Het huis is klein, de deur is laag
en laag is het plafond. Toch hangt
boven de deur een crucifix.
Zij ligt in bed en kijkt ernaar.
Zij wiegt de wieg, droomt weg en schrikt
als er bezoekers binnenkomen.
Die bukken voor de deur, alsof
zij buigen voor het kind en staan,
ziet zij, gekromd onder dat kruis.
Maria kijkt weer naar het kind.
Dat slaapt. Zij glimlacht en haar blik
glijdt langs haar gasten naar het kruis.
Haar kamer is te klein om dood
en leven van elkaar te scheiden.
Zij zegt ons dat wij welkom zijn.
Len Borgdorff
KRAAM
Mijn lammetje, geboren in dit beestenlogement,
ik kon het bijna niet geloven dat jij het bent,
het reddertje waarop de wereld wacht,
want elke moeder ziet toch in haar kind
een godsgeschenk! Waarom dan jij, waarom
van mij?
Maar nu de kraam begonnen is, wildvreemde
mensen aan de staldeur staan, geharde
en geleerde mannen deze nacht voor jou
verbijsterd op hun knieën gaan, geef jij
mijn droom betekenis, word jij het godsgeschenk
dat waar en weerloos is.
René van Loenen
OOK VOOR MIJ
zomer en winter
zomer en winter
avond en morgen
avond en morgen
een vrouw
een schoot die
het wonder ontving
een tocht die maar duurt
aan alle zekerheid voorbij
geen plek om te blijven
niets om vast te houden
enkel die stem
in een hoek van een stal
de beloofde geboren
in die heilige nacht
Mieke van den Berg
CONTACT
God gaat op zijn hurken zitten,
als een moeder bij haar peuter,
om op ons niveau te praten.
Wijzen komen, schapen blaten.
KERSTKLOKKEN
Kerstklokken luiden
in de verte,
bim bam, bim bom,
Ik kwam, Ik kom.
NAKLANK
Tweeduizend jaar geleden
sprak de engel: Heden
is uw heil geboren.
Je kunt het nu nog horen.
Anton Chardon
De reactie van Anton Chardon betreft volgens mij het gedicht ‘Stom Verwonderd’ van Henk Fonteyn.
Prachtig!