VERTELLING
Het begon allemaal met het idee
om wereldwijd belasting te gaan heffen
door iedereen te laten opdraven
en een nummer te geven,
zodat de keizer zich rijk kon rekenen.
In de hoogste regionen geldt immers
hoe meer je te tellen hebt,
des te meer tel je mee.
Toch is ergens verloren gegaan
hoeveel het er waren
en wat het heeft opgeleverd.
Het begon allemaal met het idee
voor een wereldwijde stille revolutie
toen er één kwam opdagen
waarop niet was gerekend,
ook al was hij zelf de eerste.
In de hoogste regionen geldt immers
dat één telt voor allen
en dat iedereen in tel is
al heb je niets in te brengen.
Dat verhaal is overal gedeeld
in veelvoud.
Jon van Duivenbode
December 2017
SIMEON
(bij een schilderij van Alexei Yegorov (±1776 – 22 september 1851)
De kaars kan uit. Het kind
kijkt, stralend in mijn armen,
naar een oud gezicht –
rimpelloos licht
waarin ik mij mag warmen
en vrede vind.
Jan Groenleer
ET IN TERRA PAX
Vrede op aarde,
geijkte woorden
aangevreten door de tijd
als sneeuw in de zon,
niet te stuiten
dankzij een kind dat huilt,
dat heelt.
Jan Groenleer
PARABEL VAN HET DRACHTIG SCHAAP
Een drachtig schaap bij Bethlehem
hoorde in ’t veld een engelenstem.
Het struikelde door nacht en dal
en stond toen voor de eigen stal.
Daar vond het in de voederbak
wat aan de aarde lang ontbrak:
het Lam van God, Maria’s zoon,
de kleine Koning zonder kroon.
Toen was daar plots een klein wit lam,
dat uit het schaap tevoorschijn kwam.
Op hun acht poten kwamen zij,
nog wankelende, naderbij
en bogen voor het Kind hun kop,
het moede moederschaap voorop.
Toen wenkte ’t schaap van Lucas 2
Jesaja’s os en ezel mee.
De hele dierenschepping kwam
in os en ezel, schaap en lam.
Het Kind was arm en ook zo rijk,
zo aards en hemels tegelijk,
de grote kleine Vredevorst,
die melk dronk uit Maria’s borst.
En uit de uier van het schaap
dronk zich het witte lam in slaap.
Toen klopte iemand aan de deur,
een mens gehuld in schapengeur.
Ook hij vernam een engelenstem
en haastte zich naar Bethlehem,
en zag het Kind, werd blij en liep
meteen terug naar ’t veld en riep:
‘Kom, mensen, kom door nacht en dal,
aanbid het Lam Gods in de stal,
want in de voerbak ligt het Kind,
dat ons voorgoed aan God verbindt.’
Hans Werkman
GEEN KERSTGEDICHT
Ik kan niet dicht bij kerstmis komen
Het is te duister in mijn hart
Die baby in een stal klinkt prachtig
maar is natuurlijk een legende
Ik wil die kindertijd maar overslaan
En dan meteen maar overgaan
naar hem, de man, die Jezus werd genoemd
Gemarteld en vermoord is hij
als zoveel Joden – nu nog steeds –
Ik noem mij christen,
naar Jezus Christus die geen christen was
maar Jood – eeuwen geleden
Hoe moet dat nu met kerstmis
Wat moet ik met die boom
met al die ballen
Als ik dan toch het licht maar zie
In het duister van mijn hart
Laura Reedijk
Na-Kerst
Soms vind ik het vastgelegd in twijfelende tijd-
schriften: geen flauw benul ons gegund
van wat daarbuiten werkelijk is.
Samen in een kijkdoos kunnen we best
gedeelde zintuigen vieren; soms
heeft een doorgeleerde feesteling ideeën
over velden of wegen
om in de elfde dimensie een poppenkast te vinden.
De vrouw op de oranje vouwfiets
wordt in een parallelle wereld
een orang oetan met een luier,
de vlieg tegen het inbetween gordijn
een kleuter ziek op een vliegend tapijt,
het schijnsel van de flakkerende kaars
zoeklicht van een tweedehands vliegende schotel.
In wat ik niet zie kan ik prima
voor ’t echie gaan. Dus waarom God niet
of blozende engeltjes? Of ook na Kerst een wereld
zonder al die pijn? Weg
met dat deksel, mijn kijkdoos,
ik trap alles open.
Een wereld ga ik maken
een wereld die er mag zijn.
Clemens van Brunschot
EEN MOEILIJK PASTORAAL BEZOEK
“Als eerst die kerst maar weer voorbij is”
zei ze strijdbaar,
en ik hoorde bitterheid.
“Ik heb zo’ n gruwelijke afkeer van die tijd!
Wat zal ik blij zijn als straks
alles weer gewoon is in het nieuwe jaar.
Dat er geen mens meer op z’n tenen loopt
ter wille van de vrede.
Geen sentimentaliteit meer over Onze-Lieve-Heer,
want zeg nou zelf:
die laat ons toch mooi barsten hier beneden.
Ach dominee, ik weet wel, ’t is uw werk,
maar ik geloof al jaren niet meer
in de sprookjes van de kerk.
Door schande en scha ben ik zover gekomen
dat ik denk: je kunt maar beter nergens meer van dromen,
dan valt het zelfs nog mee soms in het leven.
Maar niet met kerst, met kerst valt alles altijd tegen.”
Ik zweeg. En heb nadien nog lang gezwegen.
Henk Fonteyn