Ondertussen bij de Sinaï (Jon van Duivenbode)

ONDERTUSSEN BIJ DE SINAÏ
bij Exodus 32

Waar blijf je nou toch, man?
Je laat ons hier maar wachten.
Hoe moeten we verder
door dit desolate gebied
zonder leider
zonder God of gebod?

Als jij geen antwoord geeft
je hoofd in de wolken
dan gaan we onze eigen weg
dan maken we zelf een god
één die bij ons past
het werk van onze handen.

Vergeet de woestijn
vruchtbaarheid heeft de toekomst,
voortaan zullen we haar eren.
Rijkdom zal ons redden
van een kwijnend bestaan,
het is al goud wat er blinkt.

Stilte kan ons gestolen worden,
dansen zullen we, dag en nacht.
Hier en nu, is al wat er is.
Dat beloofde land
als het al bestaat
ligt ver achter de horizon.

Wat je ons hebt voorgespiegeld
is een fata morgana.
Je bracht een barre werkelijkheid,
wil jij ons nu de wet voorschrijven?
Loop naar de bliksem met je regels,
het stenen tijdperk is voorbij.

We geloven alleen in wat we zien
al is het tegen beter weten in.
Er is ergens iets dat knaagt.
De onrust spoort ons aan
als een slavendrijver.
Wie zal voor bevrijding zorgen?

Niemand maakt ons wat wijs
totdat we naar binnen kijken
de angst ons bij de keel grijpt
en woorden ontbreken.
Kom van die berg af
als ons leven je lief is.

1 reactie

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *