REIS VAN EEN WIJZE
Op weg gezet door:
‘The Journey of the Magi’ – T.S. Eliot
Wij lezen de hemel als een boek,
leggen de vinger op de lijnen van het firmament.
We spellen de sterren, die woorden worden,
weten de zin van planeten en kometen ,
citeren de hogere sferen.
Wij bladeren door lichtjaren;
wat aanstaande is gaat ons dagen
Eens, in het holst van de nacht,
stond in de sterren geschreven: koning geboren!
Niet half leesbaar, half bedekt onder sterrenstof,
niet tussen de regels van meteoren door,
maar helderder wit op zwart als ooit tevoren .
Wij wisten het: we moeten gaan,
dit is het uitgelezen moment,
we wagen een antwoord op onze vragen
en zo begonnen wij onze reis.
We koersten op die nieuwe ster:
hemelteken,uitroepteken, ons leesteken.
Lang en zwaar was het.
Lang en zwaar. En koud.
Vooral dat. Lang, zwaar en koud.
En dan het deinen en dreinen van de onwillige kamelen,
het barse klagen van hun dwarse drijvers,
de onbegaanbare paden, de steile wegen,
onafzienbaar eindeloze vlakten met niets dan niets,
de ontelbaar onvriendelijke dorpelingen,
agressieve stedelingen,
wild gespuis ’s nachts, dieren én mensen,
de halve hazenslaapjes en het katergevoel daarna,
dagen die weken leken
en de kleumende kou na zonsondergang.
We verlangden naar de pracht van onze paleizen,
de weldadige warmte van de zonsopgang,
onze huizen zonder haard.
Lang en zwaar was het.
Lang en zwaar. En koud.
Onze ster wees met een lichtvinger
de plaats waar Hij was.
Daar lazen wij samen stamelend ademloos
dit mens geworden Woord.
Een Koning zonder sterallure
in een paleis zonder muren,
de koningsstad niet meer dan een gat.
We brachten onze schatten in het stalpaleis.
Leerden later pas, dat harten schatten volgen:
we raakten deze Kindkoning niet meer kwijt.
Zijn komst was het laatste hoofdstuk van ons zoeken,
het voorwoord van het boek dat groeien moet,
tot er geen einde aan komt;
het Levensverhaal dat eindeloos nieuw begint.