STILLE, ZACHTMOEDIGE SLOPER
Stille, zachtmoedige sloper zoekt
aarzelend zijn weg, kruipt maar wat
tegen muren op en wurmt zich tussen
spleten door op zoek naar licht.
Hij kent zijn eigen groeikracht niet,
heeft geen idee van hoe te worden
hangend gewicht.
Straks breekt hij speels door daken
heen, boort gaten in cement, trekt
schuttingen omver.
Maar eerst nog tovert hij vol overgave
witte slingers uit zijn hoge hoed
en brengt de stad een vredegroet.