Het gebeurde op het moment
net voor het licht de donkerte verjaagt.
Als er een stilte hangt
die aan de dood doet denken.
– Ik ken het, hoe vaak heb ik ’s nachts
gewaakt en gewacht en gehoopt
dat de vogels het leven terug zouden brengen –
In een oogwenk gebeurde het.
Er klonk een geluid als van de valwind
die over het meer komt aanstormen.
Maar de bomen stonden roerloos.
Er was licht. Feller dan bliksem
door aardeduister. De grond onder mijn voeten
– je moet het gevoeld hebben – schudde,
zoals een boer een zeef heen en weer beweegt
om het zaad te zuiveren van onkruid.
En dan die steen. Het klonk alsof iemand
een kiezeltje aan de kant schoof.
Ik ben gaan rennen, rennen.
Maar Hij, de Opgestane, had mij allang gezien.
Pasen