NA-KERST
Soms vind ik het vastgelegd in twijfelende tijd-
schriften: geen flauw benul ons gegund
van wat daarbuiten werkelijk is.
Samen in een kijkdoos kunnen we best
gedeelde zintuigen vieren; soms
heeft een doorgeleerde feesteling ideeën
over velden of wegen
om in de elfde dimensie een poppenkast te vinden.
De vrouw op de oranje vouwfiets
wordt in een parallelle wereld
een orang oetan met een luier,
de vlieg tegen het inbetween gordijn
een kleuter ziek op een vliegend tapijt,
het schijnsel van de flakkerende kaars
zoeklicht van een tweedehands vliegende schotel.
In wat ik niet zie kan ik prima
voor ’t echie gaan. Dus waarom God niet
of blozende engeltjes? Of ook na Kerst een wereld
zonder al die pijn? Weg
met dat deksel, mijn kijkdoos,
ik trap alles open.
Een wereld ga ik maken
een wereld die er mag zijn.
in: Reveil nr. 502 (dec. 2019/jan. 2020)