NA MEDITATIE
Een Hoogte heeft mij licht gebracht.
Ik wentel waar de geest mij voert.
Is het een god die mij beroert
als geen der zinnen naar iets smacht?
Dan past het niet dat ik nog wacht
op wat voor kwaad mij ook beloert,
of goeds dat mij naar ’t oude voert…
het is zo anders dan gedacht.
Er is een God die zwijgend in mij huist,
een heiligheid die aardse vezels vult,
uit al dit niets een tempel doet ontstaan,
een die mij aan de hemel bindt, omhuld
maar leeg mij naar mijn bron doet gaan.
Of wacht! Heb ik het wéér gemist zojuist?
Een mooi en betekenisvol sonnet. Dankjewel Clemens!
Dank je, René. Het gedicht betekent enorm veel voor me.