WARM EN VEILIG
Zo’n zondagmiddag in de vroege jaren zestig,
dan ging alleen mijn vader naar de kerk,
de ware kerk, de synodaal-gereformeerde,
waar hij, diaken, voor de armen collecteerde.
Thuis was het mamma die de vroomheid regisseerde.
De stoelen gingen in een kring
en uit de blauwe Bundel zongen we
van stromen zegening.
Nu, zoveel jaren later nog
kan de herinnering
mijn hart verwarmen.
Er ruiste een lief’lijke naam in mij om.
We waren in veilige armen.
Ja. Mijn ouders waren HEEL traditioneel maar ook super gehecht aan elkaar en aan hun 7 kinderen en hebben ruim 50 jaar huwelijk samen beleefd. Terugkijkend kan ik zeggen dat ik super dankbaar ben voor de jaren dat ik bij hen heb gewoond voordat ik in fulltime Christelijk ontwikkelingswerk ben gegaan.