Lofzang van Sara (Henk van ter Meij)

LOFZANG VAN SARA

tot op de draad versleten
en vergeten
mijn zwarte gatenbestaan

maar

bij mijn tegendraadse God
is genade schering en inslag
Hij weeft leven
en wanneer de pinnen van mijn tent
wiebelen als tandjes in een melkgebit
lach ik even
want ik weet
nieuw leven
wordt straks uit de doeken gedaan

tot op de draad versleten
nooit vergeten

ik trek mijn bruidsjurk aan

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *