Columba I (Jon van Duivenbode)

CULUMBA I

Was jij dat, zwevend over de vloed,
al speurend naar groene twijgen,
tekenen van hoop die leven voedt?

Geen wijdvertakte boomtop biedt rust
water blijft bedrieglijk dreigen
of is zijn woede vanzelf geblust?

Uit het venster waar je wordt verwacht
wenkt een uitgestoken hand
schuilplaats waar de toekomst overnacht.

Achtste dag tekent een nieuwe tijd,
de zee verzoend met het land
één jong olijfblad beslist de strijd.

Toen het water nog verder bedaarde
vloog je onverdroten uit
als eersteling van een nieuwe aarde.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *