L’INSTANT ET LA LUMIÈRE
Duizend kleuren strijken neer
op ontvankelijk canvas.
Zonnebloem, citroen en oker,
pionnen in een verwoed spel
tussen zicht en licht
geestdriftig vastgelegd
voordat het moment vervliegt.
Geel was nergens en nooit zó geel.
Heen en weer, doorlopend verkeer
tussen oog, penseel, palet en doek.
Toch weet je niet wat je ziet,
zo vaag, zo stil?
Schim van een gebogen mens,
een verre boerderij verloren in de sneeuw,
gebroken wit
onder een slapende zon.
Als de mensen zijn verdwenen
blijven wilg, waterlelie, wisteria.
In volle glorie sinds dag drie, maar
nog nooit zo mooi als vandaag
hier, in deze zonnestralen.
Het gordijn van paarsblauwe regendruppels
is morgen een tint meer mauve
of misschien wel lila.
Het zwarte zwart heeft geen plaats.
Flarden licht zijn voldoende
om de boventoon te zetten
van een hemel zonder begin,
een eindeloze azuren zee.
Ogenschijnlijk niet meer dan
een indruk wekkend
van een ondeelbaar ogenblik.