MIJN PAARD VAN BRONS
Het Zeeuwse paard
staat stevig op zijn poten
een boerenpaard
met vriendelijk gezicht
Geduldig en lankmoedig
getekend door verdriet en pijn
maar waarom weet ik niet
Het heeft veel haren op zijn hoeven
over zijn ogen hangen manen
voor mij is het een engel
die mij beschermt en van mij houdt
Wakker staat het daar
blijft bij mij, staat mij bij
symbool van lang geleden
van Kloetinge, Zuid Beveland
waar het de boerenkar nog trok
en soms de koets waarin de dominee,
mijn vader, iemand ging begraven
achter de lijkkoets aan
Het stond dan stil op hem te wachten
voor ons huis, de pastorie
en deed een grote plas
waar ik als kind geboeid naar keek