IK BEN
de naam die mij
als tweede huid omsluit
dit lichaam gegeven
boetseerde vormeloos
leven tot gezicht
riep mij tot mens
de naam die mij
schoorvoetend verder draagt
weerbarstig wegen baant
in woestenij en vreugd
een vangnet als ik val
ondoorgrondelijk
de naam waarin ik
nog sta om het tot nu
onvoltooide zal altijd
reisgenoot zijn
mij ooit bergen
in steevast licht
Beste Mieke van den Berg,
Wat een prachtige gedichten op deze site. Het ontroert me erg! Ik vind deze erg mooi, maar ook Het nieuwe land en Spiegel naar onze tijd. Hartelijk dank!
Hans Murre
Wat fijn dat u de tijd nam om deze gedichten tot u te nemen en te horen dat ze zo aansprekend zijn. Een mooie stimulans om door te gaan! Dank, Mieke van den Berg