MAAN
Toen Maan The Voice of Holland had gewonnen
scheen ze al gauw bij pauw aan de talententafel
te verstommen onder de warmtoegeeflijke blikken
van het spotlicht nadat ze als een nachtegaal
de sterren van de hemel had gezongen.
De ronding van haar melkwitte gelaat,
gevat in wolkensluiers van haar donkere haren
riep de gestalte op, gegeven met haar naam.
En ieder kon het hemellichaam aanraken.
En zich verbazen hoe een Maantje in de wieg
bij het opwassen in het eerste kwartier
die koele bleekheid aan te nemen wist.
Vierhonderdduizend kilometer van hier
glimlachte moedermaan: afgeleid licht ben ik,
mijn schijnsel is schatplichtig aan de bron.